Om Chreßdachsmaat
von Heribert Klar
1933-1992
Om Nüümaat zwesche Chreßbäum sin
de Hötte opjestallt.
Do trick et jitz de Minsche hin,
ejal ov jungk, ov alt.
En all dä Hötte fällt dä Bleck
op su en bunkte Welt,
dat selvs uns ärch jehetzte Zick
ens koot de Luff anhält.
Un wa'mer dobei, wie vun wick,
die ahle Leeder hööt,
merk mallich, och en unser Zick;
do jitt et noch Jemöt.
Janz jolde strohlt, wie Kääzeleech
et Auch vun manchem Krott,
un dobei wäsch mänch ahl Jeseech
sich höösch e Trönche fott.
Wann hück mer och su vill Jemöt
wie fröhter nit mih kennt,
dä Chreßdachsmaat om Nüümaat hööt
jitz widder zom Advent.
aus: Heribert Klar: Mer hät nit Auge jenoch,
Köln: Greven Verlag, 1984, S. 33
Quelle: koelsch-akademie.de