Chreßnaach
von Gaby Amm
*1929
Loß mer an dat Kindche denke.
Irgendeins, dat es egal.
Mir han Wärme ze verschenke.
Litt et och nit mih "em Stall",
gitt et doch su mänch klei Ditzge,
wat et schwer em Levve hät:
su e Kälche un e Nützge,
wat gähn met uns spille dät.
Et geiht nit öm düüre Sache!
Off genog e fründlich Woot.
Domet künnt mer Freud im maache,
denn mänch Kind kütt hück ze koot.
Oma, Vatter, Schwester, Broder:
jeder eß doch su em Streß
un geplog de junge Moder.
Jeder well em Grund et Beß.
Doch et hät - ich sage: leider -
för die Puute keiner Zick.
Sößigkeite, Spillzüg, Kleider?
Die han haufewies se hück.
Ävver Enfäll, selvs ze spille,
Märcher noh der Fantasie
för die Köppcher uszefölle
fingk mer selden oder nie!
Nemmt Ühr Enkelcher un Kinder
ens genöglich op der Schuuß
en däm lange, kahle Winter.
Loht die Äugelskeß ens uus.
Doht de "Ömwelt" ens vergesse -
sprecht vum Kindche en däm Strüh.
Kleine wollen alles wesse,
un vergesse weed dat nie.
aus: Gaby Amm: Minschespill,
Köln: Greven Verlag, 1981, S. 80
Quelle: koelsch-akademie.de