Winter
von Will Albers
1912 - 1978
Schnei un Ies hätt de Äd bedeck,
nor he un do ne schwatze Fleck,
Dat eß do wo e Auto stundt,
Un sich dä Schnei nit pappe kunnt.
De Övve wäde got gestoch,
Avgedeech jedes kleinste Loch,
Ne Mannskääl dä en Frau nit hätt,
Nemmp sich en Wärmfläsch met nohm Bett.
Winter eß kalt, dat es richtig,
Doch nemmt dat nor nit su wichtig,
Hä geiht vörbei, de Konsequenz,
Donoh kütt widder neue Lenz.
aus: Will Albers: Minsche wie do un ich,
Greven Verlag, Köln 1968, S. 68
Quelle: koelsch-akademie.de