Et Vügelche singk...!
von Peter Berchem
1866-1922
"Et Vügelche singk, de Zigg die kütt!"
Su hät mie Mutter ens gesaaht,
Do hatt dä Schnei, dä mallig kritt,
Sich höösch op ehre Kopp gelaaht.
Ich wor noch en dem Levvensmai
Un meint, als räächte kölsche Stropp,
Et wör doch secher einerlei,
Ov brung, ov weiß wör ehre Kopp.
Do saaht mie Mutter stell un weich:
"Jitz, leeve Jung, versteihs doÕt nit,
Weesch noch erfahre, wat et heisch:
Et Vügelche singk, de Zigg die kütt!" -
Lang eß se dud. Dat Wood schleef en,
Et Levve braaht sing Freud, sie Leid;
Ich drog et met vergnögtem Senn,
Sulang et hatt noch nit geschneit.
Op eimol feel hä deck un weiß,
Der Schnei kom üvver Naach,
Un wie ming Hoore woote gries,
Do han ich an dä Sproch gedaach.
No weiß ich, wat hä sage well,
Un schwer et meer om Hätze litt
Un määht et weich un määht et stell:
Et Vügelche sung: "De Zigg die kütt!"
aus: Peter Berchem: E Stöck vum ale Kölle,
Köln: Heimatverein, 1993, S. 160
Quelle: koelsch-akademie.de